یاد رفقایی بخیر که رفتند تا ما بمانیم
رفتند تا گذاشتن و گذشتن را بیاموزیم
دفاعشان مقدس بود چرا که با وضو به دیدار خدا می رفتند
و این شد که شیاطین حساب دست شان آمد ، فهمیدند که اشتباه آمده اند از راهی که آمده بودند برگشتند و ما ماندیم با کوله ای از تجربه و مسئولیت.
ما مانده ایم تا از راهشان دفاع کنیم و فراموششان نکنیم که فراموشی آنها فراموشی خداست.
و بدانیم که اگر روزی به آسانی از جان می گذشتند
و حالا می توان از دنیا گذشت
می توان باز هم به خدا فکر کرد
می توان همچنان خدایی ماند و حال و هوای آن روزها را به جوانانمان منتقل کنیم
و مباد آن روز که کوتاهی کنیم و بی خیال شویم
مباد آن روزی که عطر شهید و شهادت نباشد
و دور باد ؛ دور باد آن ساعتی که ذائقه هایمان تغییر کند
به امید آن روزها که تمام بلوارهایمان همت، تمام شاهراهایمان زین الدین و تمام فرهنگسراهایمان آوینی باشند